rumieniec

rumieniec {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mnż III, D. rumienieceńca; lm D. rumienieceńców {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'miejscowe zaczerwienienie twarzy, zwłaszcza policzków, właściwe komuś lub powstałe na skutek jakichś emocji, gorączki itp.': {{/stl_7}}{{stl_10}}Rumieniec wstydu, upokorzenia, gniewu. Zdrowe, chorobliwe, ceglaste, krwiste rumieńce. Mieć rumieńce na twarzy. Nabrać rumieńców. Oblać się rumieńcem ze wstydu. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'naturalne zabarwienie skóry twarzy pojawiające się jako objaw powrotu do normalnego stanu (np. do zdrowia, życia) ': {{/stl_7}}{{stl_10}}Odzyskać rumieńce. Gdy wypił gorącą herbatę, na jego twarz powróciły rumieńce. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'miejscowe zaczerwienie skórki owocu': {{/stl_7}}{{stl_10}}Jabłka z pięknym rumieńcem.{{/stl_10}}{{stl_18}}ZOB. {{/stl_18}}{{stl_10}}nabierać – nabrać rumieńców {{/stl_10}}